4 sposoby na łączenie komórek i ciągów znaków

Zdarza się, że potrzebujesz w jedną komórkę zapakować treść z kilku miejsc. Czasem trzeba połączyć imię z nazwiskiem, zdarza się też że warto tuż obok wartości wpisać jakiś komentarz lub jednostkę.

Użycie znaku &

To najprostszy i bardzo wygodny sposób. Znak & pozwala dodać kolejne polecenia w tej samej komórce. Jeśli używamy funkcji lub odnośników do komórek – możemy je wpisywać bezpośrednio po &, natomiast jeśli definiujemy ciągi znaków (np. chcemy wprowadzić spację) to musimy użyć cudzysłowu. =A2&" "&B2 oznacza, że będziemy mieli najpierw zawartość A2, potem spację, a potem zawartość B2.

Pamiętacie pierwszą stronę Faktu? Tam zawsze podawane były nazwiska i wiek w nawiasie. Teraz możemy zrobić to w naszym arkuszu. Naszym celem jest wrzucenie do jednej komórki zarówno imienia, nazwiska jak i wieku w nawiasie.

Oto rozwiązanie:

Formuła =A2&” “&B2&” (“&year(now())-C2&” l.)” pozwala wrzucić do komórki A5 zawartość komórki A2 i B2, oddzielając je spacją, potem wrzuca kolejną spację, otwiera nawias i wykonuje odejmowanie: Od aktualnego roku obliczonego jako YEAR(NOW()) odejmuje datę urodzenia. Na koniec dodaje jeszcze spację i skrócik l.

Użycie funkcji JOIN

Ta funkcja ma następującą składnię:

JOIN(separator; wartość_lub_tablica1; wartość_lub_tablica2)

Żeby rozwiązać zadanie przedstawione powyżej przy pomocy tej funkcji, musimy jako separatora użyć spacji: ” “

=join(” “;A2:B2;”(“&year(now())-C2&” l.)”) – łączy najpierw wszystkie komórki z zakresu A2:B2 w jeden ciąg i używa spacji jako separatora elementów, po tym ciągu dodaje element składający się z nawiasu, wyliczenia wieku, skrótu l. i zamknięcia nawiasu.

JOIN radzi sobie tylko z jednowymiarowymi tablicami (np. jedna kolumna), jeśli chcemy łączyć całe zakresy, należy albo użyć kilku składników w funkcji JOIN jak np.=join(" ";A3:A10;B3:B10;C3:C10) albo jednej z kolejnych funkcji.

Użycie funkcji ZŁĄCZ.TEKSTY (ang. CONCATENATE)

Funkcja ZŁĄCZ.TEKSTY potrafi łączyć całe tabele tekstów w jedną komórkę, natomiast nie daje możliwości wprowadzania separatorów.

=concatenate(A2;” “;B2;” (“&year(now())-C2&” l.)”) – bierze najpierw zawartość A2, potem daje spację, następnie zawartość B2, a później jako jeden element traktuje następujący zlepek: spacja i nawias, wyliczenie wieku, spacja i l.).

Concatenate nie miało tu dużego pola do popisu, więc pokażmy jeszcze jeden przykład:

Wrzuciliśmy dwa różne zakresy, a polecenie CONCATENATE połączyło je w jeden ciąg. Widać, że funkcja jeśli ma do ogarnięcia zakres szerszy niż jedna kolumna to najpierw porusza się w prawo (34704), a dopiero później przechodzi do kolejnego wiersza (27172).

TEXTJOIN

Jeśli czujecie niedosyt do podpowiem, że jest jeszcze co najmniej jeden sposób na łączenie ciągów – to funkcja TEXTJOIN – działa podobnie jak JOIN, ale pozwala ignorować puste komórki i nie wstawiać nadmiernej liczby separatorów. Jej składnia to:

TEXTJOIN(separator; ignoruj_puste; tekst1; [tekst2]; …)